Verslag Glory 31 Amsterdam

Althans, ze waren er al een tijd. Zo heeft Glory een kantoor in Nederland en werd de naam Glory al gebruikt door Martijn de Jong die jaren geleden de bekende Glory shows in passenger terminal deed.  Je kan dus zeggen dat ondanks dat het management Amerikaans is geworden is Glory nog steeds een Nederlands product is. Zo zijn de matchmakers Nederlanders en worden alle Europese shows gecoördineerd vanuit Nederland en niet te vergeten, veel goede vechters komen uit Nederland. Je kan dus begrijpen dat een show in Amsterdam voor Glory toch iets bijzonders is.

Superfight Series op UFC Fight Pass

Het officiële programma startte om 19.30 met de bekende superfight series.  Een onderdeel van Glory wat als apart product verkocht wordt. Zo heeft de bekende streamingdienst UFC Fight Pass de rechten om het eerste deel live uit te zenden. Met deze ontwikkeling is goed te zien dat ook dit deel van de show gevuld is met interessante wedstrijden.

De show begon met een reserve wedstrijd tussen debutant Eyevan Danenberg en Maximo Suarez. De winnaar zou als reserve vechter klaar staan om eventueel blessures op te vangen wanneer iemand zou uitvallen in het 4 mans toernooi later op de avond. De lange Danenberg een pupil van Clyde Petres liet duidelijk zien dat er een toekomst voor hem is weggelegd bij Glory.  Hij wist de taaie Maximo Suarez op alle fronten te verslaan en trok makkelijk de wedstrijd naar zich toe door zijn lengte voordeel goed te gebruiken. Het was Suarez doorzettingsvermogen wat hem op de been hield en hij de wedstrijd knap uit vocht. Een duidelijke punten overwinning voor Danenberg die kan terug kijken op een geweldig debuut.

De tweede wedstrijd van de avond ging tussen de Canadees Josh Jauncey  en de rus Anatoly Moiseev. Jauncey die wordt getraind door Souwer begon als lichte favoriet en kwam in de eerste ronde goed mee en wist misschien wel de ronde naar zich toe te trekken. Alleen Moiseev kwam steeds beter in de wedstrijd en leek een versnelling bij te schakelen, een versnelling die Jauncey niet kon vinden. Hij vocht wel dapper door en maakte er een leuke pot van maar het was Moiseev die in de laatste minuten van ronde twee en drie duidelijk de betere was en kreeg ook unaniem de winst van de juryleden.

Juryleden en Glory lijken al jaren geen goed huwelijk te hebben ook tijdens dit evenement waren er weer een paar discutabele jury uitslagen. Zo was het al uiterst vreemd in de partij Danenberg tegen Suarez waarbij één jurylid 29-27 scoort ten opzichten van zijn twee collega’s die een 30-26 noteerde, een verschil die in zo een wedstrijd onverklaarbaar is. Hetzelfde kan gezegd worden over de partij Isis Verbeek en Irina Mazepa. Een wedstrijd waarin Verbeek duidelijk de eerste ronde wist te winnen maar in mijn ogen ronde 2 en 3 verloor maar toch de beslissing kreeg, iets waar het publiek ook niet eens mee leek te zijn. De Nederlandse Verbeek gaat nu verder naar de halve finale van bantamweight toernooi, een toernooi die over meerdere evenementen wordt gehouden waarvan Tiffany van Soest als eerste een plek in de halve finale wist te bemachtigen vorige maand door Esma Hasshass te verslaan.

 Saenchai maakt GLORY debuut

De mooiste wedstrijd op papier in de superfight series moet toch Saenchai zijn, deze Thai is al jaren de beste muay thai vechter allertijden en heeft maar liefst in vier verschillende gewichtsklassen de Lumpini titel gepakt. Een prestatie waar geen enkele andere vechter maar ook in de buurt van komt. Het is dan zeer bijzonder als je live een wedstrijd van deze man mag bewonderen. Het is vooral de gemak waarmee hij vecht wat zoveel indruk maakt. Hij is klein van stuk maar lijkt een gave te hebben dat hij weet wat zijn tegenstander gaat doen en laat meerdere malen zijn tegenstander Eddy Nait-Slimani missen waardoor het lijkt dat de fransman niet thuis hoort in de ring met deze levende legende. Het tegendeel is waar want Nait-Slimani is geen onbekende in de wereld van kickboksen en heeft op zijn beurt vele titels in de wacht gesleept en vecht al sinds zijn 13^e jaar. Helaas voor de pas 22 jarige fransman kwam Saenchai te vroeg en wist Saenchai zoals vaker de wedstrijd op punten naar zich toe te trekken nadat hij hem in de eerste ronde 8 tellen had gegeven.

KO van de avond

De main event van de superfight serie was een interim light heavyweight wereldtitel tussen Mourad Bouzidi en Zack Mwekassa.  Kampioen Vakhitov zou het eerst tegen Bouzidi opnemen voor de titel maar moest door een blessure afzeggen. Het blijft opmerkelijk waarom dit gevecht om een interim titel gaat. Het is slechts 3 maanden geleden dat Vakhitov de titel wist te pakken van Cavalari en om nu al twee andere vechters voor een interim titel te laten knokken is dubieus. Zeker als je na gaat dat Saki maar liefst 471 dagen de titel kon dragen zonder het te verdedigen. Vreemde gang van zaken waarbij je zou denken dat er meer aan de hand is. Dat maakt de wedstrijd tussen Bouzidi en Mwekassa niet minder interessant want het is een duidelijk verschil in vechters. Bouzidi een ervaren kickbokser die tegen alle grote namen heeft gestaan en vooral op technisch gebied veel meer in huis heeft als Mwekassa.

Alleen het grote wapenfeit van Mwekassa is zijn KO power. Van zijn 12 wedstrijden  wist hij er 10 op KO te beslissen. Zo gingen Pat Barry, Brian Collette en Carlos Brooks in Glory allemaal  zwaar knock-out. Mwekassa die traint onder leiding van Nick Hemmers wist dat hij slechts één keer hoeft door te komen met zijn vuisten en dat gebeurde al na 55 seconde. Met een geweldige linkerhoek sloeg hij Bouzidi naar de canvas. Hoewel hij wel op tijd kon opstaan was de knock  down dusdanig hard dat hij nooit meer in staat was om zich terug in de wedstrijd te knokken. Mwekassa rook bloed en wist hem tot twee keer toe naar de grond te slaan, genoeg reden voor de scheidsrechter om de partij af te blazen.

Welterweight contender toernooi

Na de pauze konden wij gaan genieten van de maincard wat zou starten met het 4 mans welterweight contender toernooi. De winnaar van dit toernooi mag tegen de kampioen Nieky Holzken. Amsterdammer Murthel Groenhart nam het op tegen Karim Benmansour in de eerste halve finale.  Groenhart is een echte toernooi vechter. Zo wist hij het K-1 toernooi op zijn naam te schrijven in 2012 maar ook  het Glory welterweight toernooi van vorige jaar wist hij te winnen en dwong daarmee een titelgevecht af tegen Holzken die hij verloor in de RAI in een controversiële beslissing.

De eerste ronde tegen Benmansour was Groenhart overtuigend en wist hij de ronde eenvoudig naar zich toe te trekken met 10-8 nadat hij hem 8 tellen had gegeven. De tweede ronde leek hij wat weg te zakken en wist Benmansour zich aardig in de wedstrijd te knokken. Alleen was dit voor korte duur want aan het begin van de derde ronde zette hij het gas er weer op en overrompelde hij de fransman en wist hij de wedstrijd voortijdig te beslissen door 2x 8 tellen. In een toernooivorm is dit meteen einde partij.

De andere halve finale was een geweldige pot tussen Yoann Kongolo en Harut Grigorian, beide heren hadden in mijn ogen de wedstrijd van de avond te pakken. Het werd een zeer competitief gevecht waarbij beide heren lieten zien waarom zij in de top van de divisie thuis horen. Veel combinaties en hoog tempo zorgde er voor dat beide heren aanspraak maakte voor de winst. De jury moest een beslissing maken en het werd een split decision overwinning voor Kongolo die zijn teamgenoot Groenhart zou gaan treffen in de finale. 

Mike’s gym finale

Bijzonder moment voor trainer Mike Passenier, die letterlijk om 18.00 op Schiphol was geland vanuit Japan waar hij de dag ervoor op de K-1 GP finale stond samen met Massaro Glunder. Meteen vanuit Schiphol naar de RAI gereden zodat hij op tijd was om Groenhart en  Kongolo naar de finale te loodsen. Waarschijnlijk was er scenario besproken wanneer zij elkaar zouden treffen in de finale en koos hij er voor om niet in een hoek te staan en langs de zijlijn de wedstrijd te bekijken. Het werd een leuke finale waarbij het verschil gemaakt werd in de tweede ronde. Met een goed geplaatste knie wist Groenhart Kongolo 8 tellen te geven 20 seconde voor het einde. De derde ronde kwam Kongolo nog goed terug en probeerde hij een KO te forceren, het enige wat hij nog kon doen om de wedstrijd te winnen. Groenhart knokte de ronde professioneel uit en wist op basis van ronde 1 en 2 dat een jurybeslissing in zijn voordeel zou uitvallen.

Groenhart die voor de tweede keer een Glory welterweight contender toernooi weet te winnen mag zich weer opmaken voor een 3^e wedstrijd tegen Nieky Holzken. Zijn eerste en tweede wedstrijd tegen Nieky verloor hij terwijl vele dachten dat hij in beide ontmoetingen de winst had moeten krijgen. Is het 3x scheepsrecht of kan Nieky definitief een einde maken aan hun rivaliteit door hem nu wel overtuigend te verslaan? Laten we hopen dat deze partij geboekt wordt in december als Glory weer terug keert naar Amsterdam. 

Hesdy ongelukkig in rentree

De co-main event ging tussen zwaargewichten Ismael Londt en Hesdy Gerges. Londt die onlangs nog een zwaargewicht contender toernooi won en daarmee een gevecht tegen de kampioen Rico Verhoeven afdwong. Alleen besloot Glory om een uitzondering te maken, iets wat zij wel vaker lijken te doen. Londt moet eerst nog langs Hesdy Gerges, een obstakel die niet zomaar gewonnen is.

Voor Hesdy Gerges is dit een geweldig moment om een turbulente periode van zijn leven af te sluiten. Gerges die eigenlijk in december vorig jaar in de RAI zou staan werd van de line-up gehaald omdat er nog een strafrechtelijk onderzoek liep. In hoger beroep is Hesdy vrijgesproken van alle aanklachten en mocht hij weer zijn beroep uitoefenen van Glory en kreeg hij nu zijn kans.

Hesdy Gerges begon uitermate scherp aan de eerste ronde en wist Londt gelijk onder druk te zetten. De scheidsrechter had meerdere malen kunnen ingrijpen om Londt 8 tellen te geven maar deed dit niet. De tweede en derde ronde waren close en hoewel je die rondes lichtelijke aan Londt kan geven was een gelijkspel  veel meer op zijn plaats, zeker als je na gaat dat ronde 1 een duidelijke winnaar kende en misschien zelfs 10-8 gescoord had moeten worden. Het was dan ook niet gek dat veel mensen dit als een onterechte beslissing zagen.

Goedmakertje Sittachai

De main event ging tussen kampioen Robin van Roosmalen en de Thai Sittachai Sitsongpeenong. Hun eerste gevecht was een zeer controversionele punten overwinning voor Robin van Roosmalen waarbij zelfs de Glory commentatoren spraken over een dwaling in het scoren van de juryleden. Iets wat je te veel ziet bij Glory. Dit keer kon Robin van Roosmalen eens en voor altijd afrekenen door hem in eigen huis overtuigend te verslaan. De eerste twee rondes waren duidelijk voor de Thai en leek het erop dat Roosmalen geen antwoord had op het in en uit bewegen van de Thai die telkens met een knie de combinaties goed wist af te maken. De derde ronde zou heel bepalend zijn voor de uitslag want ook op de perstribune was er twijfel wie deze ronde zou winnen. Rondes vier en vijf waren duidelijk in het voordeel van Roosmalen.

De meningen waren dus verdeeld, zelf nam ik in oogschouw dat Robin de kampioen is en thuis vocht dus ik was zeer overtuigd dat hij de winst zou krijgen. Zeker omdat hij het veel beter had gedaan dan hun eerste wedstrijd en Glory vaak hun kampioen verdedigd wanneer het om een close gevecht gaat. Zie Levin versus Marcus en Holzken versus Groenhart. Glory besloot toch om de uitdager aan te wijzen als kampioen. Het was dan ook duidelijk te zien dat de kamp van Van Roosmalen niet eens was met de beslissing en ook Sittchai was verbaasd en enthousiast. Hij gaf al in een interview voor de wedstrijd aan dat hij de partij voortijdig moest beslissen want een beslissing zou hij nooit winnen, hij had het dus blijkbaar mis.

Het lijkt vooral een goedmakertje te zijn van hun eerste wedstrijd want als je beide wedstrijden naast elkaar zou leggen deed van Robin van Roosmalen het nu aanzienlijk beter maar dat was toch niet genoeg om de jury te overtuigen. Erg zuur dat Roosmalen voor eigen publiek op deze manier zijn titel moet kwijtraken. De vader van Robin heeft al snel op social media laten weten niet eens te zijn met de beslissing en wil deze gaan aanvechten. De complot denkers hadden hun antwoord al klaar en riepen al snel dat het Glory heel goed uit kwam dat Sittchai kampioen zou worden omdat Glory graag in Thailand een evenement wilt doen en dat men vorige week een persconferentie had in Bangkok waar werd aangekondigd dat Glory 31 live voor het eerst op Thaise televisie te zien was, helpt complot denkers om hun punt te maken.

Alleen mensen moeten zich wel realiseren dat het niet Glory is die de juryleden aan wijst maar dat dit ISKA is die verantwoordelijk is voor alle officials. Nu is het natuurlijk niet bekend hoe hun relatie is maar Glory zal zich zeker moeten afvragen om met andere partijen te praten om dit steeds groter wordende probleem aan te pakken. Het gebeurt te vaak dat Glory shows eindigen in controversie en door dat het nu de focus is, zal elke jurybeslissing onder een vergrootglas worden geplaatst. Hoewel er genoeg mensen zijn die het wel eens waren met de beslissingen van Londt en Sittchai gebeurt het te vaak; een extra ronde zou in dit soort zaken uitkomst bieden.   

Badr Hari vs. Rico Verhoeven gemiste kans

Naast al het vechtgeweld was er aandacht voor de bad boy Badr Hari die als special guest werd uitgenodigd op Glory. Er waren al geruchten dat Glory graag de wedstrijd tussen kampioen Rico Verhoeven en Badr Hari wil gaan maken. Hoewel eerdere berichten vanuit Glory dat Badr Hari nooit zou vechten op hun shows gezien zijn imago lijkt de promotie terug te komen op dit besluit en hadden zij zelf een VIP plek voor Hari gereserveerd om de gevechten te bekijken.  Je zou denken dat Glory dit moment in hun voordeel zou gebruiken om op z’n minst beide heren tegenover elkaar te laten staan. Ook al zou er nog niks concreet zijn zou een dergelijke ontmoeting rekenen op veel gratis pers en zou je op deze manier een mogelijke partij verder op te hypen. Een gemiste kans voor Glory, Rico en Badr als je het mij vraagt.

Conclusie

Ondanks dat Glory 31 niet hun vorige editie kon evenaren als het gaat om bezoekersaantallen en sfeer  was het toch weer mooi om te zien dat er weer een groot kickboks evenement mogelijk is in de hoofdstad. Als het glas half leeg is, kan je inderdaad zeuren over verkeerde jurybeslissingen en kan jezelf afvragen waarom het altijd dezelfde vechters zijn die een kans krijgen binnen de organisatie. Alleen wil je de sport steunen dan moet je het glas zien als half vol want laten wij niet vergeten dat door dit soort evenementen de sport naar een hoger niveau wordt getild en dat er nieuwe fans en sporters komen die ook dromen om in een volle RAI  te staan. Het was misschien niet de beste show van het jaar maar het laat wel duidelijk zien dat Glory het een stuk beter doet wanneer er shows in Europa zijn ten opzichten van Amerika.  Nu hopen dat Glory terug komt in december.