Glory 26 komt weer thuis!

Het was dan ook Glory 26 in de Amsterdam RAI dat het slotstuk moest worden van 2015 en het wel of niet slagen van een dergelijk evenement zou bepalend zijn hoe men in 2016 naar kickboksen zou kijken. Het was dus een evenement waar onbedoeld veel druk op kwam te zitten. De organisatie van Glory onder leiding van Bert van der Ryd hebben zich zelf van hun beste kant laten zien. Zo hebben zij belangrijke maatregelen genomen om een goede afloop te garanderen. Het afschaffen van de bekende VIP tafels en het niet schenken van alcohol waren twee grote veranderingen die zijn doorgevoerd om zo mogelijke escalaties en beeldvorming voor te zijn. Het was dan ook bijzonder om de burgermeester van Amsterdam en minister Schippers van Sport prominent langs te ring te zien zitten en zij op hun manier een boodschap willen uitspreken dat er wel ruimte is voor een groot kickboks evenement in de hoofdstad.

Verder was het leuk om te zien dat een hoop BN’ers op het evenement afkwamen en ook hun indirect hun steun aan de sport geven. Bij het plaats nemen op de perstribune was duidelijk te zien dat er voor kickboks begrippen veel media op af was gekomen, van de lokale AT5 tot aan een filmploeg uit Korea, alle bekende Nederlandse media was aanwezig.

Super Fight Series

Elke Glory show bestaat uit twee delen, de eerste deel genaamd Super Fight Series is een vijftal wedstrijden die alleen te zien zijn via een live stream op hun eigen site maar worden ook als los product verkocht aan verschillende TV zenders. Perviz Abdullayev was de eerste wedstrijd van de Super Fight Series en wist Aziz Kallah te verslaan op punten.

Kongolo verrast

De partij tussen Yoann Kongolo en Karapet Karapetyan was toch wel een kleine verassing te noemen. De Zwitser Kongolo was al speciaal naar Mike’s gym gekomen om zich voor te bereiden voor Glory 25 in Milaan waar hij deel nam aan het 4 mans toernooi samen met zijn nieuwe teamgenoot Murthel Groenhart. Hoewel hij zijn partij tegen favoriet Karim Ghajji nipt verloor was zijn ontwikkeling als vechter bij Mike’s gym goed te zien. Glory gaf hem daarom een herkansing in Amsterdam tegen niemand minder dan Karapet, een zeer ervaren vechter uit de kamp van Hemmers gym. Kongolo wist deze wedstrijd verassend te winnen en kreeg van twee juryleden zelfs alle rondes op zijn naam. Een knappe overwinning en de Zwitser kan een belangrijke stempel gaan drukken in de welterweight divisie.

Bouzidi wint knap, Zimmerman teleurstellend

De drie resterende partijen werden ook voor de volle rondes uitgevochten waarbij Sikking weinig had in te brengen tegen Zinedine Hameur-Lain en wist Bouzidi knap de nummer 2 van de ranking Ilunga te verslaan ondanks een punt aftrek voor te veel clinchen. De grootste teleurstelling van de avond was toch Errol Zimmerman, die tegen de relatief onbekende Thomas Vanneste zijn meerdere moest erkennen. De Belg wist Zimmerman constant in de hoek vast te zetten en scoorde veel op het lichaam en Errol had geen antwoord en kon niet uit de hoek ontsnappen. Het is bekend dat Zimmerman erg wisselvallig kan zijn en dat het altijd maar de vraag is welke Zimmerman in de ring staat maar de Zimmerman van vrijdag is er toch eentje die wij niet meer hopen terug te zien.

Yurk geeft visitekaart af

Met geen voortijdige beslissingen in de superfight series deel was het publike toch klaar om (T)KO’s te zien en gelukkig kwam daar snel verandering in. Braziliaanse nieuwkomer Maykol Yurk nam het op tegen de nummer drie in de ranking Shane Oblonsky in een 4 mans featherweight toernooi. De winnaar krijgt de mogelijkheid om te vechten voor de titel tegen huidig kampioen Serhiy Adamchuk. De Amerikaan was favoriet om de finale te halen mede omdat er zo weinig bekend was over Yurk maar dat zou snel veranderen. Yurk zette meteen druk en kwam goed door en wist overtuigend de eerste ronde op zijn naam te zetten. De gretigheid van Yurk zette hij door in de tweede ronde en met een snoeiharde knie kreeg Oblonsky zijn eerste 8 tellen.  De tweede 8 tellen was een duidelijke fout van de scheidsrechter maar door de toernooi format is 2x 8 tellen in een ronde einde partij.

Mosab Amrani oppermachtig

De tweede halve finale ging tussen Mosab Amrani en Chi Bin Lim, beide heren hebben al twee keer tegen elkaar gevochten en beide hebben een keer van elkaar gewonnen. Je zou denken dat de heren gelijkwaardig zijn met zo een tussenstand maar dat was nu totaal niet te merken. Mosab Amrani genaamd de Jaguar maakte zijn naam waar want de Koreaan lag al na een minuut op de canvas na een harde geplaatste knie op de lever. Hoewel hij nog wel voor de 10 tellen wist op te staan was het voor Amrani een koud kunstje om hem nog een keer op de lever te slaan en de Koreaan was uitgeteld.

De finale tegen Yurk was wederom een masterclass van de ontketende Amrani. Hij oogde scherp en was in alle opzichten sneller dan zijn tegenstander. Mooie combinaties van stoten, trappen en knieën passeerde de revue en ook in de clinch wist hij Yurk van zich af te gooien of die 20kg lichter was. Op de helft van de eerste ronde kwam hij goed door met een knie op de lever waar Yurk last van leek te hebben. Amrani bleef zijn tegenstander stalken en met een linkertrap op de lever was het ook voor Yurk einde verhaal. Met deze winst wist Amrani de Ramon Dekker trophy in huis te halen en nog belangrijker, een date te scoren met de huidige Mike’s gym kampioen Serhiy Adamchuk. Met deze vorm maakt Amrani een goede kans om weer zijn titel terug te pakken.

Verhoeven vindt eindelijk zijn KO!

Rico Verhoeven is misschien wel de grootste kampioen die Glory heeft, niet alleen in formaat maar ook qua titelverdedigingen en wedstrijden hoort hij bij de meest actieve vechters binnen Glory. Met een record van 10-1 en zijn laatste 9 partijen achter elkaar ongeslagen zou je denken dat hij alles heeft bereikt. Toch was er iets wat hij nog niet had gedaan binnen Glory en dat was een wedstrijd beslissen op KO. Iets waar hij de laatste wedstrijden wel actief naar op zoek was. Het scheelde niet veel of Zimmerman zou zijn eerste slachtoffer worden maar Zimmerman verdraaide lelijk zijn knie en kreeg een TKO achter zijn naam, niet iets waar Verhoeven op hoopte. Nu, uitgerekend in Nederland laat Verhoeven zien de terechte zwaargewicht kampioen te zijn en vecht de ronde van zijn leven. Verhoeven komt sterk uit de start blokken en troeft zijn uitdager Benjamin Adegbuyi op alle punten af en is hem te snel af. Een vroegtijdige aftocht is op de loer en Verhoeven laat die kans niet uit zijn handen glippen. Met de mooiste KO van de avond weet hij het publiek letterlijk van de stoel te krijgen. Een uitzinnige vreugde die de avond het best kan omschrijven. Het Nederlandse publiek heeft eindelijk Rico Verhoeven omarmt als de echte kampioen, een discussie die toch vaak in het verleden werd gevoerd door het ontbreken van jongens als Schilt, Overeem en Badr Hari. De groei die Verhoeven als kickbokser heeft laten zien de afgelopen jaren is indrukwekkend te noemen want Adegbuyi behoort tot de top van wereld en werd werkelijk af geserveerd alsof hij zijn eerste A partij aan het knokken was, zo groot leek het niveauverschil. Als Verhoeven zijn beslissingen kan omzetten naar KO’s kan ik niet iemand bedenken die hem zou kunnen verslaan op dit moment.

Holzken komt goed weg

Nu was het tijd voor het gevecht waar iedereen toch het meest naar uitkeek, een Nederlandse derby tussen huidig kampioen Nieky Holzken en de thuisvechtende Murthel Groenhart. Holzken zijn populariteit, mede door zijn nieuwe reality show, was goed te zien in Amsterdam. Vele gele shirts waren te zien door het publiek heen en Holzken was vooraf de grote favoriet. De bookmakers hadden zelfs een 6.25 voor Groenhart, een tientje zou dus 62,50 euro opleveren. Toch was Groenhart gebrand om voor eigen publiek te laten zien dat hun partij 5 jaar geleden een verkeerde winnaar kende destijds. De oude rivaliteit tussen het zuiden van het land en Amsterdam leefde helemaal op toen Groenhart met zijn intro, de Amsterdammers achter hem kreeg. Met ‘Hé Amsterdam’ van drukwerk was de toon gezet. Holzken daarentegen kwam op met zijn snoeiharde house gevolgd door de toeters in de zaal. De spanning was duidelijk voelbaar zeker nadat Groenhart sterk van start ging en de eerste drie rondes op zijn naam leek te zetten. Het was een interessant schaakspel tussen een Groenhart, die de meest actieve vechter was en vanuit zijn achteruit punten scoorde en Holzken die op zoek was naar die ene vernietigende KO stoot. De laatste ronde was de sterkste ronde voor Holzken die veel succes leek te hebben met zijn lowkicks en Groenhart had moeite om op zijn benen te staan. Het lukte Groenhart toch om de ronde uit te vechten en de zaal was zo stil geworden omdat niemand in de zaal wist wie er zou winnen. De normaal zo luidruchtige fans van Holzken wisten dat een winst niet zeker zou zijn en hielden hun adem in. De eerste twee juryleden waren verdeeld waarvan de eerste Holzken had en de tweede Groenhart. Met de bekende woorden; ‘And still!!!’ werd duidelijk dat Holzken zijn titel met een split decision wist te verdedigen. Een beslissing waar nog veel over werd nagesproken op social media. Zeker na het zien van de eigen scores van Glory was te zien dat Murthel meer punten maakte maar het was de druk naar voren en harde impact van stoten die de doorslag waren om Holzken de winst te geven.

Scoring systeem

Waar Glory wel naar moet gaan kijken is hun scoring systeem. Het is nu de derde keer op rij dat de main event wordt ontsierd door controversiële beslissingen. Zo was er veel te doen om de beslissing Adegbuyi tegen Wilnis in Denver tijdens de finale van het toernooi op Glory 24  en was de wedstrijd Roosmalen vs Sittchai op Glory 25 ook een beslissing die discutabel was. Nu voor de derde keer op rij is er veel kritiek om de Groenhart vs Holzken beslissing. Dit komt vooral door de onduidelijke regelgeving. Volgens de regelementen tellen ‘meeste schade en impact van stoten en het nemen van initiatief’ zwaarder dan het scoren van punten. In dat geval is een beslissing van Nieky Holzken begrijpelijk maar als deze partij bij een andere promotie had afgespeeld was het 9/10 naar Groenhart gegaan, dit omdat hij duidelijk meer punten scoort. Door het laten zien van hun eigen scorecards tijdens de wedstrijd zet je mensen op het verkeerde been want het scoren van punten is namelijk volgens hun eigen regels niet zo belangrijk maar geven wel een beeld neer van iemand die aan het winnen is. Het is dan ook vreemd waarom zij zoveel gebruik maken van hun eigen statistieken. Verder is het jammer dan onbeslist niet veel voorkomt. Als je kijkt naar Groenhart vs. Holzken zou een onbeslist veel meer op z’n plaats zijn geweest, zeker omdat bij onbeslist Holzken de titel houdt en een rematch rechtvaardigt.

Scheidsrechters en juryleden

Ook dit evenement waren er weer scheidsrechters bij waar je toch je bedenkingen heb, zo kreeg de Amerikaan Oblonsky geheel ten onrechte een tweede 8 tellen en verliest hierdoor zijn wedstrijd. Onbegrijpelijk dat een scheidsrechter iemand 8 tellen kan geven als duidelijk te zien is dat de knie op de dekking is en dat hij naar de grond wordt getrokken. Verder kreeg Bouzidi in mijn ogen onterecht een punt aftrekt en verder leek York in de finale gewoon op 10 tellen te staan. In de geest van de wedstrijd fluiten zoals de gezegde vaak gaat lijkt niet te gelden voor Glory.  Een ander punt wat de aandacht verdiend zijn de juryleden. Het is al erg opvallend dat twee juryleden bij Holzken vs. Groenhart zo ver uit elkaar kunnen liggen. Jury 1 geeft 4-1 en de ander 1-4, dat is best opvallend. Maar de grootste schok was toen een jurylid Errol Zimmerman alle rondes gaf in een wedstrijd waar hij niets had in te brengen. Hoe is het mogelijk dat iemand Zimmerman alle 3 de rondes heeft gegeven?

Conclusie

Al me al was het toch een geweldig evenement waar heel kickboksland naar uitkeek. Iedereen die maar iets in de sport van kickboksen betekent was aanwezig. Door de nieuwe opzet leek het meer op een sportevenement dan een gala. Het is dan ook te hopen dat het niet meer jaren gaat duren voor dat er weer zo een dergelijk evenement wordt gehouden in de hoofdstad en dat wij in 2016 weer zo mooi evenement kunnen omarmen. De opzet van de zaal was prima en iedereen kon het goed zien, de grote foodcourt er naast maakte het gemakkelijk om rustig wat drinken of eten te halen en de sfeer was heel ontspannen. Het was dan ook grappig om te zien dat de burgemeester vaak op de foto werd gevraagd en als een ster werd onthaald in plaats van verguist, iets wat misschien enkele jaren geleden wel was gebeurt. Kortom kickboksen lijkt volwassen te zijn geworden en met Verhoeven en Holzken hebben wij prima ambassadeurs om verder op te bouwen.