next event
search
Ginty Vrede - A Decade!Bron foto:

Ginty Vrede - A Decade!

Jan 13, 2018 Dé Belt! Ginty Vrede vs Shane Del Rosario | 12 januari 2008 - Las Vegas, Nevada USA door Harmen Bakker

Het is inmiddels 10 jaar geleden dat ikzelf het geluk had om getuige te zijn van één van de meeste memorabele momenten in het thai- en kickboksen, het behalen van de WBC belt door Ginty Vrede te Las Vegas door op 12 januari in een partij Shane Del Rosario op KO te verslaan. We weten allemaal dat Ginty op 28 januari zijn laatste adem uitblies en er zodoende een abrupt einde kwam aan een veelbelovende carrière van een enorm getalenteerde vechtsporter. In dit artikel ben ik door Chris van der Meijde gevraagd om terug te blikken op dat hoogtepunt;

Halverwege 2007 werd ik benaderd om voor Slamm!! Events hun vechters en evenementen te verslaan en te belichten. In het tijdperk voor alle sociale media die we tegenwoordig kennen waren Chris en ondergetekende actief op het forum van Mixfight.nl. Fotoverslagen van de zogeheten gala's werden goed gelezen en voor de vechtsportgemeenschap waren deze fora, als je niet zelf op het evenement aanwezig was geweest, de enige plek om alle informatie vandaan te halen, zoals de uitslagen en eventuele beelden. Bij mijn werkgever de Koninklijke Marine was ikzelf eerder dat jaar gewisseld van een operationele naar een ondersteunende functie, bij de Marine Voorlichting en had zeker in de avonden tijd over als binnenslaper (iemand die doordeweeks op de kazerne verblijft). Slamm!! had enorm veel ideeën en onder andere de vechtsportkrant Fight Scene werd geboren, welke elke maand in een oplage van 10.000 exemplaren over de gala's werd gespreid. Het kickboksen was hot in Nederland en elk weekend waren er veel evenementen waaronder grote gala's met als hoogtepunt It's Showtime in de Amsterdam Arena. Ook Slamm!! zelf zette met hun "Nederland vs Thailand" een uniek concept neer door de absolute top uit Thailand op volle thaiboksregels, dus inclusief het gebruik van ellebogen, in Nederland te laten vechten. Het vierde deel van deze reeks vond plaats in maart 2008.

In januari van 2007 werd ik door één van de mannen achter Slamm!! Events, Maikel (Mike) Polanen gevraagd of ik "even" mee wilde naar Las Vegas. Daar was een evenement waarbij één van Nederlands aanstormende talenten die spoedig onder contract gezet zou worden bij Slamm!! ging deelnemen. Het ging om Ginty Vrede, een jonge natuurlijke zwaargewicht van 22 jaar uit Heilo. Op dat moment had Ginty, getraind door Harry Berepoot een enorm goed CV, met op één partij na, alles gewonnen. Veelal op een technische- of keiharde knock out. Mike had voor Ginty een titelpartij kunnen regelen bij promotor Dennis Warner in Amerika voor de World Boxing Counsil (WBC) belt die ook in het Muaythai een dependance hadden. Daar zou hij de ongeslagen kampioen Shane Del Rosario uitdagen. Mike was ervan overtuigd dat Ginty hoge ogen zou gaan gooien. Destijds, maar ook anno 2018 is de WBC belt degene die het mooist is vormgeven en sindsdien door menig promotie of bond is gekopieerd.

Zelf reisde ik iets later dan het team naar Los Angelos waar Mike, Harry, Ginty en Semma Yerlice inmiddels al aanwezig waren. Semma was een vrouwelijke vechter uit Duitsland die eveneens de 12de januari een partij avond zou vechten tegen Sachiyo “Princess of Pain” Shibata. Aangekomen in LA had Ginty zijn medische keuring al achter de rug, verplicht gesteld door de Nevada Athletic Commission. Daar ontmoet ik tevens de promotor van de avond, Dennis Warner welke omschreven kon worden als de Amerikaanse variant van Milco Lambrecht. Oog voor talent, zeer solide organisatie en met een trouwe achterban organiseerde hij al jaren goed verkopende shows in Californie en Nevada. Los van het titelgevecht had Dennis Malaipet Sasiprapa van stal gehaald evenals Baxter "The One Armed Bandit" Humby, die zoals zijn vechternaam deed vermoeden had slechts de beschikking over één arm. Malaipet was van origine een Thaise vechter die al enige tijd in Amerika woonde en een aardige fanbase had opgebouwd.

Dennis wist dat zijn WCK Full Muaythai evenement een volle bak zou trekken in het Hilton Hotel Resort en Casino te Las Vegas, zeker met een mooie titelpartij op de fightcard. Op Baxter na bleef zijn lineup ongewijzigd en afgezien van het gevecht om de WBC titel stonden er nog een aantal andere belts van de IKKC op het spel.

Vanuit LA reisde het team verder naar Vegas waar de gevechten zouden plaatsvinden. Laat op de avond werd koers gezet naar "Sin City" en eenmaal over de bergtoppen lichte dé strip al vanaf mijlenver op. Vegas was in alle opzichten extreem. Een stad die nooit slaapt en met de toenmalige koers van de Dollar een waar shoppingsparadijs. Ginty heeft zelf de tijd voor zijn partij benut op goed uit te rusten voor zijn vlucht. Tijdens de dagen in Vegas werden slechts een paar zeer lichte sessies in de gym afgewerkt waarbij Ginty een aantal rondes licht op de pads werd genomen. Aangezien Ginty niet op zijn gewicht hoefde te letten en het hotel het gezelschap van goed voedsel voorzag werd er flink gebunkerd.

De weging en soort van persconferentie werden een dag eerder in de lobby van het hotel gehouden. Een Thaise vertegenwoordiger van de bond was aanwezig en het geheel duurde enorm lang en stroperig aangezien niet iedereen op tijd aanwezig was. Uiteindelijk werd het niet meer dan een verkapte weging een dokterscheck en het invullen van een lading papieren. Na dit verplichte nummer werd al snel de weg naar de stad ingezet om Vegas wederom in te gaan. Ginty trok zich terug op zijn hotelkamer voor een powernap.
De dag van de wedstrijden zelf begon zoals alle andere dagen in Vegas, met een enorm sterk ontbijt. Ginty at die ochtend meer dan ondergetekende over de hele dag nodig had. In de ochtend even rondgekeken in het Casino zelf, en ik ontdekte dat Ginty bij de bookmakers als de underdog met +120 werd neergezet, Shane (-140). Sema werd redelijk kansloos geacht met +400 terwijl Shibata torenhoog favoriet was -500. Ook Maleipet had de bookmakers voor zich. Maleipet was voor mij met een odd van -1300 niet interessant om op te gokken, maar op Ginty werd wel ingezet. Los van de strakke organisatie van In Sync Productions, het bedrijf van Dennis dien je als gym jezelf altijd te committeren aan de regels dat de Athletic State Commission, in dit geval die van Nevada. Bij binnenkomst in de kleedkamer werd er een commissaris toegewezen aan zowel Ginty als Sema die geen enkel moment meer van hun zijde verbleef. Men had strikte regels ten aanzien van de manier waarop de bandage werd aangebracht, dit tegen het zere been van Mike. Waarbij men in Nederland vrij is om de meest creatieve bouwsels te produceren, was men hier zeer strikt. Er was geen enkele vorm van verdikking toegestaan tot grote ergernis van de Nederlandse hoek.

Naarmate de avond vorderde werd de spanning aardig opgebouwd. De eerste paar partijen was niet van het niveau wat wij in Nederland gewend waren, niets meer dan leuke opwarmers. Helaas verging het Sema niet veel beter. Hoewel ze aardig begon werd de druk van “Princess of Pain” aardig opgevoerd. Na een tweede keer 8 tellen stopte de scheidsrechter de partij en verloor Sema haar gevecht op TKO. In de partij die daarop volgde was ook Maleipet de sterkere. Met een gesprongen knie won hij eveneens op TKO van zijn Chinese opponent Xu Yan, in de eerste ronde. Al met al zat het tempo er gedurende de avond erg goed in en het geheel duurde nog geen vier uur. Zoals gebruikelijk was de avond uiteraard begonnen met het zingen van het Amerikaanse volkslied en het nodige gezwaai met vlaggen.
De titelpartij vormde de absolute climax van de avond. Zoals we allen weten duurde het eveneens nog geen ronde. Na een sterk begin van de favoriet Del Rosaria die rechtsvoor staand begon met een aantal trappen, nam Ginty het al snel over. Met simpele combinaties die hard en zuiver waren scoorde hij veel punten en Shane moest veel incasseren. In een stotenwisseling met Ginty moest hij zijn eerste staande 8 tellen nemen. Na deze acties kwam Ginty uit de neutrale hoek gestormd waarbij hij met een rechter trap naar het hoofd opende gevolgd door een aantal hoeken. Shane ging neer en krabbelde pas zeer langzaam op. Bij de laatste tel stond hij wel, maar met spaghettibenen nam de scheidsrechter een verstandig besluit en stopte de partij. Ginty Vrede won op TKO in de eerste ronde (2:24) dé WBC belt van de kampioen Shane Del Rosario.

De climax was compleet, na een avond doortrekken waarbij de overwinning flink gevierd werd besloot Mike de volgende dag dat het contract met Ginty wat al in de pijpleiding zat op een bijzondere plek getekend moest gaan worden. Die zijn er genoeg in Vegas, maar niet veel vechters kunnen zeggen dat ze hun contract hebben getekend in Caesars Palace, één van de mooiste en bekendste Casino's van de Strip. Die avond, de 13de januari vertrokken we weer naar Nederland.

De rest is geschiedenis, Ginty zag ik, nadat we afscheid van elkaar namen op Schiphol niet meer levend terug. Op 28 januari terwijl hij aan het trainen was bij Pancration in Amsterdam voelde hij zich niet lekker, enkele momenten daarna zakte hij in elkaar. Reanimatie mocht niet meer baten en onderweg naar het ziekenhuis overleed Ginty op 22 jarige leeftijd. Tijdens zijn begrafenis was de gehele Nederlandse vechtsportscène aanwezig om hem de laatste eer te bewijzen. Dé belt lag prominent op zijn kist. Nergens heb ik een hoogte- en dieptepunt op één plek zo geëtaleerd zien geweest.

Zeer ironisch overleed ook Shane Del Rosaria enige jaren later aan een hartaanval. Na zijn partij tegen Ginty was hij actief geweest bij onder andere Strikeforce en M-1, waar hij een redelijke winning streak had. Shane werd 30 jaar.




REACTIES

Vorige
 
Volgende
 
Deze website maakt gebruikt van cookies voor een goede werking. Wij houden anonieme statistieken bij van het gebruik van onze website om zo uw gebruikerservaring te kunnen verbeteren. Wij slaan geen ip adressen of andere persoonlijke gegevens op.
Akkoord