A1 WCC: Afscheid Robbie Hageman

Om geld in te zamelen organiseerde hij afgelopen zaterdagavond zijn eigen afscheidspartij in Eindhoven. Hageman heeft 475.000 euro nodig om zich te kunnen laten behandelen in de Verenigde Staten. De teller van zijn crowdfundingsactie gaat inmiddels richting de 200.000 euro.

Het was een emotionele avond voor Hageman en zijn familie. Twee dagen later kijkt hij er met een goed gevoel op terug. "De zaal zat helemaal vol. Zelfs Glory, de grootste kickboksbond ter wereld, heeft moeite om zalen uit te verkopen. Maar het is mij maar mooi gelukt om al die zuinige Hollanders binnen te krijgen. Iedereen steunt me, dat is echt heel mooi."

Nadat de hersentumor in 2018 aan het licht kwam, heeft Hageman vijf chemokuren en twee operaties ondergaan. De laatste serie chemokuren sloot hij pas onlangs af. "Ze hadden me gezegd dat die vijfde heel zwaar zou zijn. Maar ik had er nul last van. Ik ben superfit, mijn haar groeit nog steeds en ik heb mijn afscheidspartij gevochten."

Door de bestralingen ziet hij met zijn rechteroog nauwelijks meer. Toch zou hij het liefst gewoon blijven kickboksen. Maar omdat zijn ouders en vrouw het liever niet hebben, besloot Hageman het met tegenzin bij die ene afscheidswedstrijd te houden, zaterdag in Eindhoven.

Emoties tonen

Met zijn hersentumor zagen artsen geen extra risico om te gaan kickboksen. Hageman kreeg groen licht om nog één keer de ring in te stappen. Maar vlak voor aanvang van zijn afscheidspartij besloot de Vechtsportautoriteit dat er niet op het hoofd geslagen en getrapt mocht worden.

Hageman wilde met zijn gevecht juist laten zien dat hij ondanks zijn ziekte nog topfit is. Dat hij niet op het hoofd geraakt mocht worden, deed daar voor zijn gevoel afbreuk aan.

"Het voelt alsof ik in een soort van vrouwengevecht afscheid genomen heb. De wereld is sowieso steeds verwijfder aan het worden", vindt hij. "Ik moet dat misschien niet zeggen, maar zo voel ik het wel. Het gaat tegenwoordig alleen maar om emoties tonen. Ik ben juist iemand die helemaal geen emoties toont en gewoon keihard knokt."

Ondanks alles werd het een hard gevecht, waar Hageman kon laten zien dat hij nog altijd topfit is. Na afloop werden hij en tegenstander Rachid Belani allebei tot winnaar uitgeroepen.

"Ik heb echt genoten van de sfeer. Het publiek ging enorm tekeer. Ik had nooit gedacht dat ik zo'n mooi afscheid zou kunnen hebben", zegt Hageman.

Training aan voetballers

Hij zal niet meer in de ring stappen, maar blijft gewoon doortrainen. Ook om fit te blijven voor de behandelingen. Maandagochtend stond hij gewoon weer in de sportschool om een training te geven.

"Ik train onder meer UFC-vechters, maar ook profvoetballers. Luuk de Jong, Steven Bergwijn, Marco van Ginkel en Nicolas Isimat-Mirin hebben van mij kickbokstraining gehad. Lesgeven is mijn werk en daar krijg ik nu nog meer tijd voor."

Over drie weken begint zijn zesde en laatste chemokuur in Nederland, die ruim een maand gaat duren. Eigenlijk heeft Hageman er weinig vertrouwen in. Maar op aandringen van zijn familie maakt hij de behandeling af.

"De behandeling in Nederland is erop gericht dat de tumor niet groeit. Hij is nu een hele tijd stabiel." Na de zomer vertrekt hij naar de VS, voor een alternatieve behandelmethode.

Vierde kind op komst

De Amerikaanse arts vertelde aan Hageman dat er een kans is dat hij zijn leven nog met vele jaren kan rekken. "Ik ga de bruiloft van mijn dochter nog meemaken", zegt Hageman overtuigd.

Zijn dochter moet nog geboren worden, de uitgerekende datum is over twee weken. "Echt, ik weet zeker dat ik helemaal ga genezen", zegt Hageman, die zich niet laat tegenhouden als mensen zeggen dat iets onmogelijk is. "Ze zeiden ook tegen me dat ik nooit meer zou kunnen kickboksen, maar zaterdag stond ik weer in de ring."

De kracht om vol te houden put hij uit zijn geloof. Sinds 2016 gaat Hageman elke week naar de kerk. Hij werd gelovig in de cel.

Nog mooiere plaats

Hageman zat enkele dagen vast, nadat iemand anders met zijn auto een poging tot overval pleegde. Uit verveling las Hageman de bijbel in de cel. Juist toen hij begon te bidden om vrijgelaten te worden, werd er op zijn celdeur geklopt. Hageman mocht naar buiten.

Sinds dat moment speelt het geloof een centrale rol in zijn leven. "Alles is mogelijk met God."

"Ik ga genezen. Als het niet hier is, dan wel in het hiernamaals. Dat is een nog veel mooiere plaats."