UFC Fight Night - Overeem vs Arlovski - Sfeerverslag en uitslagen

5 Maart 2000, net als vandaag... Ahoy Rotterdam. Ik zit ergens hoog boven in op de tribune. Alistair Overeem maakt zijn opwachting, toen nog een jong talent van 19 jaar. Op het programma wordt de hoofdpartij gevochten door Bob Schrijber, die vanavond, 8 mei 2016, ook aanwezig is. Al lang echter niet meer als vechter. Nu als coach in de hoek van Stefan Struve. Het zijn momenten waar ik onwillekeurig aan moet denken als ik vandaag Ahoy binnen stap.

Destijds georganiseerd door 2 Hot 2 Handle, vanavond, 16 jaar later, door de UFC. Werd het ook geen tijd dat de UFC naar Nederland kwam? Dat is overigens geen statement maar een oprechte vraag. Immers, Nederland is weliswaar een vechtsportland bij uitstek, maar is Nederland ook een mma-land? Of is Nederland toch nog steeds vooral een kickboksland?
Op het programma staan o.a. 3 Nederlanders: Alistair Overeem, Stefan Struve en Germaine de Randamie. Na afloop tijdens de persconferentie hoor ik hen hetzelfde zeggen: "We waren erg benieuwd hoe we hier zouden worden onthaald." Op die vraag is vandaag in ieder geval een antwoord gekomen.

De eerste partij van vandaag is die van Ulka Sasaki vs Willie Gates. Nu weet ik niet hoeveel van jullie regelmatig naar de Early Prelims kijken van de UFC, maar daar zie je altijd dat de zaal echt gewoon nog zo goed als leeg is als de eerste partij begint. In Ahoy zit de zaal half vol. Niet slecht...
Willie Gates komt trouwens op op de klanken van Purple Rain van Prince. Prachtig om zo'n evenement mee te beginnen.
En terwijl Gates opkomt, komt er nog snel even een dame van de UFC langs de perstafels lopen: "No photo's, no filming during the fight." Ja, ja... ik weet het. We hadden er ook al een mailtje over gehad. In dat mailtje stond overigens ook dat de media zich aan een dress code moest houden: "business casual". Nu zit ik vanwege het warme weer in een korte broek, en dat is gelukkig acceptabel gebleken (voor de zekerheid toch ook maar een lange broek in de auto gelegd), maar ik besluit voor het "foto-en-film-beleid" toch iets minder de grenzen af te tasten.

En ja hoor, daar is hij dan: Bruce Buffer. Als Buffer zijn aankondiging begint zwelt het geluid vanuit het publiek aan. Mensen komen er door in de stemming. Zelf ben ik ook echt blij dat Buffer vanavond speaker is en niet zijn Europese collega. Niet dat ik nu zo'n groot Buffer-fan ben, maar Buffer en UFC, dat gaat zo samen dat dat enorm het "UFC gevoel" vergroot. Mooi om te merken, simpelweg aan de reacties, dat dat ook bij de rest van het publiek het geval is.



Wat nog echt als vanouds hetzelfde is gebleven, is dat er flink gefloten wordt naar de rondemissen als ze hun eerste rondje lopen. Maar wat er echt veranderd is, en wat me ook aardig verbaasd, is het applaus voor goede acties op de grond. En dan niet door een klein deel van het publiek, maar massaal. Vroeger, in de 2H2H dagen, werd er nog wel eens gefloten bij het grondwerk. Nu gaat Ulka Sasaki voor een takedown, en er wordt gewoon geklapt! Fantastisch om te merken. Iets later wordt er door Sasaki een Rare nake chocke aangezet... en het publiek hoor je gewoon reageren, bij het aanzetten al. Echt waar, ik vergis me niet, in de afgelopen jaren is het Nederlandse publiek mma gaan begrijpen.

Als de tweede partij van start gaat, Leon Edwards vs Dominic Waters, is de zaal al voor zo'n 85 procent gevuld. Wow, dat gaat snel! En echt zo anders dan de gebruikelijke beelden die we kennen van de Early Prelims. Of zou het ook te maken hebben met de Hollandse zuinigheid en "waar voor je geld"?
Voor aanvang van het evenement liep ik even helemaal naar boven naar de tweede ring om te zien of het evenement van bovenaf ook nog een beetje redelijk te volgen is. Overigens was dat zeer goed te doen. Niet alleen had je best wel goed zicht op de octagon, voor de momenten dat je dat niet had waren er ook 5 grote schermen opgesteld zodat je altijd goed alles kon volgen. Daar boven op de tweede ring vroeg ik in ieder geval aan een vader en zoon wat ze voor hun kaartje betaald hadden. 100 Euro. Goedkoop is anders. Zoals de vader al lachend zei: ze waren maar niet met het hele gezin gekomen.
Maar of het nu te maken heeft met "waar voor je geld" of met echte die-hard-fans, die gewoon alles van het evenement mee willen maken, het is heerlijk om al zo vroeg zo'n heerlijk sfeer in de arena te hebben. Ook voor de vechters overigens, die tenminste niet voor een lege zaal vechten.

Nu kom ik vandaag natuurlijk om naar de wedstrijden te kijken, maar toch ook een beetje om te kijken hoe de UFC de boel heeft georganiseerd. Dat is tenslotte ook waar je nieuwsgierig naar bent als zo'n grote organisatie voor het eerst je land aandoet. Eerlijk is eerlijk, ik kan niet anders zeggen dan "super strak". Na iedere partij zie ik bijvoorbeeld officials de octagon checken. Het beschermende materiaal wordt gecontroleerd en er wordt even flink stevig aan het gaas van de kooi getrokken om te kijken of alles nog op orde is. Maar je ziet het ook aan de beveiliging. Op andere gala's staan die beveiligers nog wel eens voor je neus waardoor je niets kunt zien. Bij de UFC niet. Iedere beveiliger heeft een eigen stoel naast zich staan. Op het moment dat de actie in de octagon plaatsvindt gaan ze zitten; tussen de ronden en partijen door gaan ze weer staan.
Hetzelfde geldt voor de rondemissen. Op tv komen die altijd spontaan het trapje afgelopen, net voordat de volgende ronde weer van start gaat. Live naast de octagon zie je hoe strak dat geregisseerd is. De rondemiss loopt haar rondje, wacht vervolgens aan het einde van de ronde op een vaste plek, en loopt op teken ogenschijnlijk frank en vrij, vrolijk zwaaiend de spotlights weer in.
Voor de pers is er een UFC-wifi-netwerk opgezet, dat vlot en vlekkeloos werkt. En als je liever bekabeld werkt dan is er ook de mogelijkheid om je netwerkkabel in een outlet te steken. Eten en drinken is geregeld, het ophalen van de perskaart verloopt soepel en snel, en de tijden die vooraf in schema aangegeven zijn worden ook strikt gehanteerd.
Hetzelfde geldt ook voor aanvangstijden van de wedstrijden. Als om 16.30 duur de eerste partijen moeten beginnen, dan beginnen die ook echt om 16.30 uur. En hoe lastig het dan ook is om de main card om 20.00 uur precies van start te laten gaan, dat lukt gewoon.
Zo kan ik nog wel meer voorbeelden geven, maar het komt allemaal op het zelfde neer: een goed geoliede machine die super strak haar werk doet.

Natuurlijk is het voor de meeste fans wachten op de 3 Nederlanders die moeten knokken, maar de overige partijen die we voorgeschoteld krijgen zijn ook nagenoeg allemaal de moeite waard. Soms met leuk incidentjes, zoals in de partij van Yan Cabral vs Reza Madadi. Bij aanvang van de tweede ronde wil Cabral nogmaals "handen schudden". Madadi doet er niet aan mee en negeert de vuist van Cabral. Als het publiek daar vervolgens joelend op reageert besluit Madadi niet alleen toch maar even de hand te schudden, maar over te gaan tot een volledige knuffel. Wel heel voorzichtig, want je weet maar nooit of je tegen een stoot oploopt, 100 procent vertrouwen doen ze elkaar nu ook weer niet, maar het is grappig om te zien. Ook het publiek kan het waarderen.
Ook hebben we vanavond geen gekke jurybeslissingen gehad of scheidsrechterlijke dwalingen. Alles verloopt zoals je dat graag zou willen. Leus van de avond die het publiek steeds scandeert is "HOLLAND, HOLLAND", heerlijk gewoon.



En dan eindelijk is het zover... de eerste Nederlandse inbreng van de avond is een feit. Germaine de Randamie maakt haar opwachting. Voor mij volgt dan het mooiste moment van de avond: de opkomst van Germaine. Kippenvel gewoon. En nee, dat bedoel ik niet spreekwoordelijk... echt kippenvel gewoon! Germaine wordt door het publiek naar de octagon gedragen (en dan nu wel weer even spreekwoordelijk). Het geluid in de arena zwelt zo hard aan dat het oorverdovend is. Hoe dit op tv overkomt weet ik niet, ik zal het later nog eens terug kijken, maar dit zijn de momenten waarop je weet waarom je live bij een evenement aanwezig moet zijn. Dit zijn de momenten, die moet je voelen, die kun je zo moeilijk beschrijven. Maar het is prachtig. En Germaine, die geniet zichtbaar, geeft high fives aan het publiek, gekkenhuis en echt een zeldzaam moment gewoon. Op dit moment zou ik maar 1 persoon niet willen zijn, en dat is Anna Elmose, haar tegenstander. Voor een ieder ander is het genieten.

Aangezien de partij volledig op tv te zien is geweest, zal ik niet teveel tijd besteden aan het beschrijven daarvan (net als bij Stefan Struve en Alistair Overeem overigens). Waar Elmose echter normaal voor de KO gaat, daar besluit ze het nu anders aan te pakken en gaat ze voor de takedown. Verstandig, want staand heeft ze absoluut geen enkele kans. Maar ook deze strategie werkt niet zoals Elmose dat graag zou willen. Voor het einde van de eerste ronde gaat Elmose neer op een knie van Germaine, waarschijnlijk op de plexus.
Germaine kan verder met het feestje vieren waar ze eigenlijk met haar opkomst al mee begonnen was. Ook na afloop tijdens de persconferentie geeft Germaine aan dat dit één van haar mooiste momenten ooit was.




Albert Tumenov en Gunnar Nelson laten ons nog even wachten op de volgende 2 partijen met Nederlandse inbreng. Na de 3 Nederlanders lijkt Nelson overigens de meest populaire "andere vechter" te zijn in Ahoy. Niet alleen vandaag was dat zo, ook gisteren tijdens de weging werd hij hartelijker ontvangen dan de anderen. Nelson is nooit eerder in Nederland geweest en heeft ook geen Nederlandse connecties. Zelf gaf hij aan dat hij ook geen idee heeft waar hij dat aan te danken heeft. Hij wint zijn partij in ieder geval met een rare naked choke in de tweede ronde.
Voor wie hem nog ontmoeten wil, Nelson verblijft de komende dagen in Amsterdam omdat hij gehoord heeft dat dat een hele goeie plek is om je overwinning te vieren.

En dan... Stefan Struve. Dat kan natuurlijk niet anders... ook bij Stefan volgt hetzelfde oorverdovende onthaal als hij de arena betreedt. Wat moet je daar nou nog over zeggen... mooier kun je niet begroet worden. En alhoewel Stefan tegenwoordig in de VS bij de Blackzilians traint, staan als vanouds altijd nog Bob Schrijber en Irma Verhoef in zijn hoek.
De partij van Stefan is binnen 15 seconden beslist. Antonio "Bigfoot" Silva gaat neer op een knie, krijgt er een paar vuisten overheen, vervolgens een paar ellebogen, en de scheids springt er tussen en staakt de partij. 15 Seconden! Dat is precies wat Stefan nodig had om zich weer een weg terug te vechten.




Alistair mag het Nederlandse feestje compleet maken.. en daar begint hij heel origineel mee door bij zijn opkomstmuziek het Wilhelmus te gebruiken als intro. Op de tv-schermen zijn de letters "UFC" te zien, bovenop de rood-wit-blauwe kleuren van de Nederlandse vlag. Yep, het is vandaag een echt Nederlands feestje.
Als Alistair de octagon betreedt begroet hij overigens niet alleen Arlovski, maar ook het coachingteam, wat normaal gesproken zijn eigen coachingteam is (zie de voorbeschouwing). Wanneer Bruce Buffer Alistair aankondigt is hij bijna niet te verstaan, zo heftig laat het publiek zich horen.
De partij is vervolgens mooi, met een voorzichtig begin. Ook hier laat het publiek zich weer horen. Bij elke knie, trap of stoot wordt er luidt "HEY" geroepen, net als bij de partij van Gemaine overigens (de partij van Stefan was daar te kort voor). Daar komt toch weer even het oude kickbokspubliek op een mooie manier om de hoek kijken.
In de tweede ronde gaat Arlovski KO. Alistair leidt spectaculair in met een half gesprongen trap, een linker stoot naar het hoofd, en vervolgens op de grond een flink aantal rechtse stoten, waarop de scheids de partij staakt. Afgelopen!




Ik zou echt niet weten wat wij als Nederlanders ons vanavond nou nog meer hadden moeten wensen. Een prachtig evenement, een prachtige locatie (die mooie herinneringen naar boven haalt), een heerlijk publiek, goede partijen en 3 Nederlanders die hun overwinning zeer overtuigend bewerkstelligen.

Alistair geeft overigens aan dat hij het volgende UFC evenement dat in Nederland gehouden wordt graag in de Amsterdam Arena zou zien. Daar hoop ik zelf eerlijk gezegd niet op. Voor een vechter misschien leuk om in zo'n volle Arena te vechten, maar voor het publiek heb ik de Arena voor de vechtsport altijd een verschrikkelijke plek gevonden, simpelweg omdat het zicht daar bij lange na niet overal goed is. Nee, volgende keer weer lekker in Ahoy. En als het dan toch echt een stadion moet zijn, dan maar het Gelredome, wat volgens mij een stuk geschikter is.
Maar voordat het zover is hebben we voorlopig echt iets om na te genieten. Voor nu ga ik dat eerst even letterlijk doen, door de UFC Fight Night te gaan kijken die ik gisteren via Fox opgenomen heb. Nog even een keer sfeer proeven... dit keer via de beeldbuis...

Oh ja, en om ook nog even de vraag uit het begin te beantwoorden... Ja, het werd tijd dat de UFC naar Nederland kwam! En om dan ook maar gelijk antwoord te geven op de volgende vraag die zich dan voordoet... Ja, het wordt ook tijd dat ze snel weer komen.

Voor de volledigheid tot slot nog even de uitslagen:
1. Ulka Sasaki vs Willie Gates
Sasaki op Rare naked choke 2e ronde

2. Leon Edwards vs Dominic Waters
Leon Edwards by decision

3. Kyoji Horiguchi vs Neil Seery
Horiguchi by decision

4. Yan Cabral vs Reza Madadi
Madadi TKO 3e ronde

5. Jon Tuck vs Josh Emmett
Emmett by split decision

6. Magnus Cedenblad vs Garreth McLellan
Cedenblad TKO 2e ronde

7. Rustam Khabilov vs Chris Wade
Khabilov by decision

8. Karolina Kowalkiewicz vs Heather Jo Clark
Kowalkiewicz by decision

9. Nikita Krylov vs Francimar Barroso
Krylov Rare nake choke 2e ronde

10. Germaine de Randamie vs Anna Elmose
Germaine KO 1e ronde

11. Albert Tumenov vs Gunnar Nelson
Nelson 2e Rare nake choke 2e ronde

12. Antonio Silva vs Stefan Struve
Stefan TKO 1e ronde

13. Alistair Overeem vs Andrei Arlovski
Alistair TKO 2e ronde

Door: Ronald Eckringa